Door het toepassen van nieuwe ruiten die beter isoleren dan de oude ruiten, zal in principe de kans op condensvorming op de binnenzijde (positie 4) afnemen. Een betere isolatie staat immers garant voor een drogere lucht in de woning, waardoor er minder kans is op condensatie. Het kan echter voorkomen dat na het plaatsen van het beter isolerende glas, de ruiten beslaan aan de binnenzijde. Dit heeft dan waarschijnlijk te maken met de afdichtingen die goed afsluiten en daardoor minder lucht doorlaten dan eerst het geval was; er is minder ventilatie in de ruimte aanwezig.

Andere elementen die de vochthuishouding in een woning beïnvloeden zijn onder andere:

• bloemen en planten;
• door de bewoners zelf;
• vrijkomende waterdamp van gastoestellen;
• koken, wassen, douchen en dergelijke.

Lucht bevat altijd een hoeveelheid waterdamp. Hoe warmer de lucht, des te meer waterdamp zij kan bevatten. Als de lucht met waterdamp verzadigd is, dan spreekt men van een relatieve luchtvochtigheid van 100%. Hiervan is bijvoorbeeld sprake bij mist. Een ruimte wordt als behaaglijk ervaren, indien de relatieve luchtvochtigheid zich bevindt tussen de 35 en 75%.

Voor een woning dient de relatieve luchtvochtigheid overigens niet boven de 50 à 60% uit te komen. Stel dat een huis hinder ondervindt van vochtverschijnselen, wat zich vrijwel altijd manifesteert door het optreden van condens op de ruiten, dan zal in de meeste gevallen de relatieve luchtvochtigheid vrij hoog zijn, bijvoorbeeld 70 à 80% bij een temperatuur van 20 graden.

Het condenseren van de ruiten aan de binnenzijde bij tweebladig isolatieglas betekent dat er niet voldoende geventileerd wordt ten opzichte van de hoeveelheid aanwezige waterdamp.